Lubię role kontrowersyjne, ciekawych bohaterów. Im bardziej rola jest zwariowana i „połamana”, tym lepiej. Nie ma znaczenia, czy bohater jest chory, biedny, bogaty, ale ważne jest jaki jest w środku. Chyba nie ma takiej roli której bym się nie podjął.

Wiele lat przeżyłem w przeświadczeniu, że jestem człowiekiem spokojnym i opanowanym. Do dziś wielu moich znajomych tak uważa. Tymczasem jestem człowiekiem bardzo emocjonalnym. Trzymam te emocje w środku, albo pozwalam im przechodzić „bokiem”, jednak gdy się zbytnio nagromadzą, pojawia się nagle irytacja i nerwowość.

To, co kocham, to zwiedzać każde nowe miejsce po swojemu: wchodzić w małe ciemne uliczki, oddychać innym powietrzem, poznawać nowe zapachy i smaki. Spotykać ludzi inaczej patrzących na świat, zupełnie inaczej osadzone kulturowo typy osobowości.

Związek Małgosi i Tomka to na pewno wolny związek. Tak sobie mówią. I Małgosia, i Tomek mają swoje doświadczenia życiowe. Dlatego są ostrożni. Nie chcą popełnić kolejnej pomyłki. Więc decydują się na związek bez zobowiązań.

Jakoś nigdy nie znalazłem się w sytuacji „szczęścia permanentnego”… Obojętnie: przez tydzień, miesiąc, czy rok! (śmiech) Zresztą, szczęście non stop byłoby nudne. Ile można żyć z uśmiechem na twarzy i w przepychu? Żeby coś osiągnąć, trzeba powalczyć, trochę się pomęczyć. A potem czeka nagroda. I w tym jest cała radość.

Mój świat, to był męski świat. W tym zmaskulinizowanym otoczeniu potrafiłam wyrobić sobie odpowiednią pozycję... Herszta. Z czasem mój wygląd zaczął się zmieniać. W zasadzie jeszcze do niedawna widziałam siebie oczyma innych - oczyma z tamtych lat.