To jest specyficzna profesja - aktor potrzebuje dowodu uznania, aby dobrze wykonywać swoją pracę. Nie należy tego mylić z popularnością z kolorowych pisemek, ale bycie „celebrytem” również posiada swoje dobre strony…

Zawsze chciałem być aktorem i po maturze miałem plan zdawania do szkoły teatralnej. Okazałem się za słabym negocjatorem, bo moja mama powiedziała mi: „prędzej Rejtan po moim trupie przejedzie!

Przekroczyłem trzydziestkę ładnych parę lat temu i do tej pory utrzymuję się z aktorstwa. Ale muszę przyznać, że aktorstwo samo w sobie mi nie wystarcza. Stąd ta produkcja, a niedługo pewnie i reżyseria.

Mam taką arachnofobię, że jak ktoś by mi zlecił zagrać w „Spidermanie”, to scena w laboratorium byłaby pełna mojego dzikiego wrzasku. Prędzej bym wsadziła głowę w paszczę lwa albo wskoczyła do basenu z rekinem ludojadem…

Każdy człowiek, który marzy o aktorstwie, marzy o magii tego zawodu, której doświadczamy na widowni w teatrze, czy na sali kinowej… Niestety, później okazuje się, że wcale nie jest tak różowo.

Kiedyś zadzwonił do mnie pewien aktor i zarzucił mi, że dlatego go nie obsadzam, ponieważ nie daje mi łapówek. A najśmieszniejsze jest to, że po jakimś czasie zadzwonił jak gdyby nigdy nic i poprosił mnie o jakąś rolę.