• 
• We wtorek Marcin wyzna Olkowi, jak bardzo czuje się zagubiony – zwłaszcza na myśl o związku z Kamą, której nadal nie pamięta. - Jest taka miła i stara się, ale ja… Nawet nie wiem, jak właściwie wyglądały nasze relacje! Jak było… między nami?

• 
• - Mieliście dobry, szczęśliwy związek... To fantastyczna kobieta. Dbała o ciebie, o Szymka i Majkę… Z kolei ty byłeś przy niej w najgorszych chwilach. Tak jak ona teraz jest przy tobie… Kiedy zniknąłeś, dziewczyna poruszyła niebo i ziemię, żeby cię odnaleźć. - Czyli… byliśmy szczęśliwi? - Tak. Zdecydowanie tak! - A ja… całkiem o niej zapomniałem…

• 
• Ukochana detektywa zwierzy się za to Anecie – załamana przez fakt, że nagle stała się dla Chodakowskiego kimś obcym. - A jeśli Marcin… nigdy nie odzyska pamięci? - Nawet tak nie myśl!(…) Czas i odpowiednia terapia dają efekty. Marcin teraz potrzebuje przede wszystkim spokoju… - A ja mam stać z boku i cierpliwie się temu wszystkiemu przyglądać? Ile? Jak długo? Tygodnie, miesiące?... Lata?!

• 
• W najgorszej sytuacji będzie jednak mały Szymek… Iza spróbuje wytłumaczyć synowi, że nie może na razie odwiedzić ojca, bo ten jest chory. Chłopiec jednak nie posłucha i w końcu wymknie się spod opieki dorosłych, by pojechać właśnie do Marcina. - Tato?... To ja, jestem twoim synem… Pamiętasz mnie? Chodakowski, by malca nie zranić, z początku spróbuje go oszukać. - Pewnie, że cię pamiętam… Ty jesteś… Szymek…

• 
• Junior szybko jednak zrozumie, że ojciec nie mówi prawdy - i wybuchnie. Wyrzucając z siebie ból, strach i żal, które narastały w nim przez ostatnie tygodnie... - Nie pamiętasz mnie... Nic nie pamiętasz! I jeszcze kłamiesz!

• 
• - Po co się odnalazł, skoro i tak go nie ma?! - Kochanie, nie płacz… Słoneczko moje…

• 
• Po tak burzliwym spotkaniu Marcin postanowi wyrwać się z domu, wybierze się na spacer z Kamą... i wpadnie z deszczu pod rynnę, bo dziewczyna - bliska załamania - nagle rzuci się ukochanemu na szyję. - Boże, Marcin… Popatrz na mnie!... Przecież to ja!!!

• 
• - Ja… To dzieje się za szybko… Przepraszam, ja… chyba potrzebuję trochę więcej czasu… - Przytul mnie… Ja tak za tobą tęskniłam, przytul mnie chociaż na chwilę…

• 
• Gdy Chodakowski na nowo ją odrzuci, Kama zacznie za to szukać winnych - i na cel weźmie Martynę. Wzburzona, najpierw odwiedzi Jakuba. - Kto normalny, po odnalezieniu faceta z amnezją, mówi „Okay, możesz u mnie zamieszkać!”?! W finale dziewczyna pojedzie natomiast do leśniczówki... i w końcu stanie z rywalką twarzą w twarz! - Jak to jest ukraść komuś życie?… Zabrać, schować, żeby się nie dowiedział… Wiedziałaś, kim jest, a jednak robiłaś wszystko, żeby tylko został z tobą!

• 
• - Rozkochałaś go w sobie i trzymałaś tu, zamiast pomóc mu wrócić do zdrowia, do bliskich… Zostaw Marcina i nas wszystkich w spokoju, rozumiesz?! On ma nas, swoją rodzinę, dzieci… i ma mnie, rozumiesz?! Co wydarzy się dalej? Ciekawych jak zwykle zapraszamy do TVP 2 – takiego odcinka lepiej nie przegapić!