Zapraszamy na trzecią już część wywiadu z Anią, która zdradzi czego żałuje w życiu, a z czego jest dumna. Opowie też co by robiła, gdyby doba miała 36 godzin...
 
Jeśli nie aktorstwo, to co będziesz studiować w przyszłości?
Na pewno będę próbować, a jeśli nie dostanę się do szkoły teatralnej to dietetyka.
Dlaczego akurat to?
Bo chciałabym pomagać ludziom. Określałabym diety dla ludzi z nadwagą lub z niedowagą. Radziłabym, co mają robić, aby nie mieć z tym problemów. Mam taki przedmiot w szkole i dobrze jest wiedzieć z ilu błon składa się np. jajko (śmiech).
O jakim wyzwaniu zawodowym marzysz?
Mogłabym zagrać w biografii Brigitte Bardot (śmiech)! Ale tak naprawdę na dzień dzisiejszy trudno jest mi mieć takie marzenia. Chcę tylko spróbować różnych ról, różnych gatunków filmowych...
A jak zaczniesz dostawać role „po warunkach”?
Gdy szłam na casting do „Galerianek” miałam długie, kręcone włosy i byłam grubsza o 4 kilogramy. Nie pasowałam do roli Alicji, a jednak dostałam ją!
Jeśli jednak nie będziesz brana pod uwagę – co wtedy?
Będę walczyć! Zawsze można utyć, schudnąć, przefarbować się do roli...
Jakiemu wyzwaniu aktorskiemu byłoby Ci trudno sprostać?
Chyba gdyby mnie otaczały obślizgłe węże, to mogłabym nie wytrzymać. Choć pewnie chciałabym pokonać lęk i w końcu bym to zrobiła! Ostatnio, np. na planie „M jak miłość” kazano mi krzyczeć. A ja raczej jestem spokojną osobą i nie jestem przyzwyczajona do krzyku. Podjęłam jednak to małe wyzwanie, żeby wypaść wiarygodnie.
Jakich scen nie lubisz grać?
Nie ma takich. Owszem, jedne sceny są bardziej wymagające, inne mniej, a jeszcze inne wyczerpują emocjonalnie i psychicznie. Ale potem jest duża satysfakcja z tego, co udało się osiągnąć! Lubię się bić, wypadać z łódek, pościgi samochodowe…. Pięć lat ćwiczyłam karate i upadać potrafię!
Są rzeczy, których już żałujesz?
Żałuję tego, co mówiłam w wywiadach o tym, że szkoła aktorska nie jest potrzebna, aby grać. A potem ta wypowiedź zaczęła żyć własnym życiem i jej interpretacja przestała mieć cokolwiek wspólnego z tym, co miałam wówczas na myśli. Jestem dumna z tego, co do tej pory osiągnęłam. Znam wpisy internautów wylewających kubeł pomyj na moją grę. I dla tych wszystkich ludzi mam jedną radę! Idź i zagraj.
Czy udało Ci się wygospodarować czas na inne pasje niż tylko aktorstwo?
Ależ oczywiście! Ćwiczyłam 5 lat karate, dwa lata taniec towarzyski i nowoczesny, ale tylko pokazowo. Jeździłam na strzelnicę, miałam chwilową fascynację pływaniem. Jeździłam konno. Cztery lata malowałam i nawet wygrałam jeden z konkursów. Trochę rzeźbiłam, śpiewam od czasu do czasu... Przez obowiązki szkolne musiałam przystopować z ilością zainteresowań. Ale gdyby tylko doba miała 36 godzin to kontynuowałabym wszystko! Ostatnio absorbuje mnie jazda samochodem oraz robienie prawa jazdy na motocykl. Życie jest po to, aby ciągle próbować nowych rzeczy!
Nie przeraża Cię ilość zobowiązań, czy spraw do załatwienia w tak młodym wieku?
Im mam więcej rzeczy do zrobienia, tym jestem bardziej zorganizowana. Najbardziej nie lubię siedzieć w domu i nic nie robić.
Dobrze, to gdzie w tym wszystkim jest czas na jakieś młodzieńcze szaleństwo?

Oczywiście, że zrywałam się ze szkoły, chodzę na imprezy... Ale bez przesady. Nigdy nie ciągnęło mnie do papierosów, czy alkoholu. Piwa wręcz nienawidzę, wolę wypić lampkę wina w dobrym towarzystwie w piątkowy wieczór, niż pisać się na jakieś klubowe eskapady. Taka już jestem. Czasem się śmieję, że jestem starą duszą w młodym ciele (śmiech).
Czy w domu jesteś traktowana na równi z siostrą i bratem, jeśli chodzi o obowiązki?
Tak. Siostra ma 13 lat, a brat 21, ja jestem środkowa i nie ma zmiłuj. Jestem trochę bałaganiarą i lubię artystyczny nieład w pokoju. Tylko, że mieszkam z młodszą siostrą, która często zaprasza koleżanki i mnie wtedy goni...
Z kolejnej części wywiadu dowiecie się o wadach i zaletach Ani oraz poznacie jej typowo niekobiecą naturę. Przyzna się też, co by chciała osiągnąć za 10 lat... Zapraszamy już wkrótce!

Rozmawiała: Joanna Rutkowska