• 
• Wystarczy chwila nieuwagi - i beztroskie wakacje Marty zamienią się w prawdziwy koszmar… 

• 
• O poranku, panowie ruszą do lasu - a dziewczyny wybiorą się nad jezioro. Marta krytycznie zerknie na chmury: - Nie wiem, jak ty, ale ja się nie rozbieram! Na pewno zaraz zacznie padać… Jednak Ania radośnie wbiegnie do wody…

• 
• - Kochanie, ale pływasz tylko przy brzegu, dobrze? Popluskasz się trochę i wychodzisz! Wojciechowska, dla bezpieczeństwa, założy córce dmuchane "rękawki". Za to Agnieszka, patrząc na harce małej, westchnie z zazdrością: - Nie lubię i nie umiem pływać… To znaczy pływam, ale po paru metrach idę na dno!

• 
• Ania będzie skakać, chlapać - i szaleć w wodzie na całego! A Olszewska, obserwując jej zabawę, uśmiechnie się, rozmarzona… Tymczasem słońce schowa się w końcu za chmurami. I dziewczyny, zmarznięte, zaczną szykować się do powrotu.

• 
• - Aniu, zostaw ten materac… Jest za zimno na długie zabawy w wodzie! Marta szybko okryje córkę ręcznikiem. - Przecież ona cała się trzęsie!

• 
• - Ty mały uparciuchu… A tyle razy prosiłam, żebyś w końcu wyszła z wody! Ale nie: "jeszcze chwilę, mamusiu"… I teraz proszę bardzo, jeszcze mi się przeziębisz! - Widzę, że mała lubi sporty ekstremalne - Agnieszka, rozbawiona, zerknie na "pływaczkę". A Wojciechowska parsknie tylko śmiechem: - O tak, ma to po swoim tatusiu! Wiesz, nie sądziłam, że Andrzej tak się sprawdzi w roli ojca…  

• 
• - Mała go uwielbia! Ale ty… nie bardzo, prawda? Marta badawczo spojrzy na przyjaciółkę - i poruszy "drażliwy" temat… - Dlaczego nie lubisz mojego męża? - To nie tak, że nie lubię Andrzeja… No dobrze: może rzeczywiście coś jest na rzeczy! - Agnieszka, zmieszana, odwróci wzrok. - Po prostu nie jesteśmy… kompatybilni. I tyle. Powinnaś być zadowolona, że nie przepadam za twoim mężem… Ja bym była!

• 
• W końcu, dziewczyny zbiorą zabawki, ręczniki - i ruszą z powrotem do domu. Choć Ania trochę się zbuntuje: - Ale ja jeszcze nie chcę wracać! A panowie? W lesie zdobędą pyszną kolację: dwa kosze pełne grzybów! Choć jadalna będzie tylko połowa. Werner, rozbawiony, zerknie na "zbiory" Andrzeja: - Pojęcia nie ma o grzybach… Wysłałby nas na ucztę do Abrahama!

• 
• Tymczasem panie - widząc, że czas na gotowanie... Ogłoszą damski bunt! Agnieszka ucieknie do lasu: - Wracam nad jezioro… Zgubiłam swój biały szal! A Marta wymówi się bólem głowy. - To jak, chłopaki, dacie radę bez nas?

• 
• I panowie, chcąc nie chcąc, założą kuchenne fartuchy. - Nie dość, że zdobyliśmy kolację, to jeszcze teraz sami mamy ją upichcić? Nieładnie… Budzyński, rozbawiony, sięgnie po cebulę… I od razu tego pożałuje: - Dawno się tak nie spłakałem! 

• 
• Marta na chwilę się położy, Andrzej skupi się na gotowaniu… A mała Ania? Korzystając z nieuwagi rodziców, zabierze materac i cicho wymknie się z domu…

• 
• Kwadrans później, Wojciechowska zajrzy do kuchni: - Dobrze wam w tych fartuszkach… Wyglądacie wspaniale! Nie ma tu Ani?  - Nie, a co? - Myślałam, że przyszła wam pomóc. Nie ma jej w pokoju…

• 
• - Aniu!!! Kochanie?!… Aniu! Dorośli, zaniepokojeni, od razu zaczną szukać małej. - Zniknął materac… - Poszła nad jezioro! - Andrzej, zdenerwowany, szybko odwróci się do Wernera. - Zostań tu na wypadek, gdyby wróciła!

• 
• Tymczasem Agnieszka, okrężną drogą, dojdzie w końcu nad jezioro… I na piasku zauważy dziecięce ubrania. A w wodzie - pusty materac. - O Boże… Przerażona, Olszewska wbiegnie do lodowatej wody…

• 
• Po chwili, nad jezioro nadbiegną też Marta z Andrzejem - niestety, od złej strony. I w oddali, zobaczą tylko niewyraźną sylwetkę…

• 
• Kilka minut później, Agnieszka wyniesie Anię na brzeg… - Wszystko w porządku? Na pewno dobrze się pani czuje? Do Olszewskiej od razu podbiegnie jeden z wędkarzy - i otuli kobietę ciepłym kocem. A na plażę dotrze w końcu Marta z Andrzejem… 

• 
• - O Boże, Aniu!... Wojciechowska, bliska paniki, porwie córkę w ramiona. A wędkarz, wskazując na Agnieszkę, rzuci tylko: - Ta pani dopłynęła do dziecka w ostatniej chwili… Mała zsunęła się do wody. Na szczęście nie straciła głowy i mocno trzymała się materaca… Ona doholowała dziecko do brzegu.

• 
• - Pod koniec to już ciągnęła ledwo, ledwo i chyba… Nieźle opiła się wody… A ja nie mogłem pomóc - mężczyzna bezradnie rozłoży ręce. - Wstyd się przyznać, ale nie potrafię pływać, łowię tylko z brzegu!

• 
• W oczach Budzyńskiego zalśnią łzy. Jako ojciec, po raz pierwszy zrozumie, jak łatwo utracić szczęście…

• 
• Za to Marta, bez słowa, mocno przytuli Agnieszkę. Bo to właśnie ona ocaliła jej największy skarb…  I jak, odcinek zapowiada się ciekawie? Pamiętajcie: prawdziwe emocje czekają na antenie! Już w najbliższy wtorek…