• 
• Po nocy za kratkami Ula jest w szoku… Ale najbardziej boi się reakcji ojca. I w drodze na przesłuchanie rzuca cicho:  - Czy mój tato wie o... moim zatrzymaniu? - Jest pani pełnoletnia, w takich przypadkach nie mamy obowiązku informowania rodziców. - To dobrze, cieszę się, tym bardziej, że to zwykła pomyłka! - w głosie dziewczyny od razu słychać ulgę. - Mówię serio!

• 
• A policjantka odpowiada lodowatym tonem: - Jasne, niech zgadnę: a te narkotyki ktoś ci podrzucił, tak? Większość tak się właśnie broni… W opowieść Uli nie wierzy także prokuratorka - i nie zamierza traktować dziewczyny ulgowo. - W chwili zatrzymania miała pani przy sobie kilka gramów marihuany. W takim przypadku zachodzi uzasadnione podejrzenie, że może chodzić o handel. Grozi pani nawet osiem lat więzienia!

• 
• - Przysięgam, że nie mam z tym nic wspólnego! I naprawdę zostałam wrobiona! - Mostowiakówna jest bliska paniki. - Niech mi pani uwierzy, proszę! Jednak urzędniczka wzrusza tylko ramionami: - Na razie nie będę wnioskować o areszt. Podpisze pani zeznania i jest pani wolna. Ale radzę pomyśleć o adwokacie, bo niedługo znów się spotkamy!

• 
• Tuż po wyjściu z komendy Ula jedzie do Arka - łudząc się, że kolega potwierdzi na policji jej słowa… Jednak chłopak udaje, że nie ma ze sprawą nic wspólnego.     - Dzwoniłam do ciebie! Dlaczego nie odbierasz? Dzwonię do ciebie od rana! - Po co? - Podrzuciłeś mi ten szajs! - Co takiego? - Trawkę, draniu!

• 
• - Tak powiedziałaś na komendzie? Cóż, twoje słowo przeciw mojemu… Arek posyła dziewczynie kpiący uśmiech… A Mostowiakówna w końcu wybucha.   - Arek, to jest przecież straszne świństwo… Najgorsze, jakie można komuś zrobić! - Ale ja nadal nie wiem, o czym ty mówisz!

• 
• - Jak możesz?! - W ogóle nie wiem, o co ci chodzi! Chyba dalej jesteś zdrowo upalona! - tym razem w głosie chłopaka słychać już ostry ton. A po chwili także groźbę... - Nie rób szopy, idź stąd… Wynocha. Dobrze ci radzę!

• 
• Zdesperowana, Ula wraca w końcu do klubu, w którym była policyjna obława - i błaga o pomoc menadżera. - Wczoraj w nocy zostałam w tym lokalu… zatrzymana za posiadanie narkotyków. Tylko tak się składa, że ja nie używam tego świństwa i zwyczajnie ktoś mi je podrzucił! (…) Chciałabym prosić o udostępnienie nagrania z kamery… Tej zamontowanej nad barem!

• 
• Kierownik klubu jednak odmawia: - Przykro mi, ale my nie robimy takich rzeczy. Ale… oczywiście, jeśli się zgłosi ktoś z policji, to proszę bardzo! A wtedy Ula sięga po telefon - i wybiera numer Tomka… - Cześć, wujek! (…) Musisz mi pomóc…. Pomożesz? Help!!!

• 
• Godzinę później sprawia jest już załatwiona. Policjant towarzyszy dziewczynie, gdy ta zawozi zdobyty w klubie film na komendę. - Moja siostrzenica ma tu coś, co być może rzuci nowe światło na wczorajszy epizod… - Nagranie z monitoringu, na którym bardzo dokładnie widać, jak ta przeklęta trawka znalazła się w mojej torebce! - Zerknie pani? Byłbym bardzo zobowiązany…

• 
• I w finale Ula oddycha z ulgą… - Nie wiem, jak by się to wszystko zakończyło, gdyby nie ty i twoja pomoc, wujku! A Chodakowski, z ciepłym uśmiechem, rzuca tylko: - Może skończysz z tym "wujkiem"? Bo czuję się jak stary piernik… Tomek jestem! Co wydarzy się dalej? Odpowiedź wkrótce… A na razie - pamiętajcie, żeby nie przegapić kolejnego odcinka!