• 
• Ma moje oczy, mój uśmiech, moje geny… No dobra - nie moje, tylko brata. Wiecie już, o kim mowa? O najpiękniejszej dziewczynie, jaką widział świat! Jak podrośnie - za jakieś dwadzieścia lat -  zostanie prawdziwą Miss… Gwarantuję!

• 
• Piotrek ma dom, rodzinę - Kinię i Lenkę… Ja to jestem wolny ptak. A on - stary zgred, po prostu! ;-) Nie wiem, jakim cudem, ale znalazł dziewczynę, która za nim szaleje - i to od dziesięciu lat… Macie pojęcie?! A to ja wypatrzyłem Kingę jako pierwszy! Jeszcze w liceum. Tyle, że… Ode mnie, to uciekła. A na widok Piotrka, dostała kręćka. Ech, gdzie te laski mają oczy!

• 
• To zdjęcia z ich rodzinnego albumu. Pierwsze kroczki, pierwsze loczki… Dokumentację mają lepszą, niż ABW! ;-) Lenka normalnie kichnąć nie może, żeby zakochany tatuś nie zrobił jej od razu fotki.

• 
• Albo zakochana mamusia. Słyszeliście kiedyś, jak Kinga do Lenki mówi? "Żabciu", "Kotku", "Pączku", "Słoneczko ty moje"… Normalnie, co pięć minut wymyśla dla małej nową ksywkę! Kiedyś rzuciłem - w żartach! - że Lenka zapomni w końcu, jak się nazywa…

• 
• … I jak mnie bratowa ofuknęła! Że tak się do dzieci mówi, żeby rozwijać ich słownictwo, że ja się na wychowaniu po prostu nie znam - A ONA TAK… Białą flagę wywiesiłem już po minucie. Ale "mamuśka" trajkotała jeszcze z pół godziny!

• 
• Oj, no dobra - czepiam się. I żartuję. Tak naprawdę… Cholernie Piotrowi zazdroszczę. Całokształtu. Gdy widzę, jak mała się w niego wpatruje tymi swoimi wielkimi, niebieskimi oczkami… Jak chłonie każde jego słowo… Jak uśmiecha się, gdy bierze ją na ręce… Facet nawet nie wie, jakiego ma farta!

• 
• A Kinga to świetna mama. Ja wpadam do nich tylko od czasu do czasu. Wesoły wujek na pół godziny - i na pół gwizdka. A ona spędza z małą całe dnie. Nigdy nie traci cierpliwości, skupia się tylko na Lence…  To ona jest dla niej najważniejsza. Nawet, gdy przez pół dnia siedzi w pracy - i tak zawsze wie, jeśli w domu coś poszło nie tak!

• 
• Wystarczy, że mała zapłacze - i Kinga dzwoni w ciągu kwadransa. Wiem, bo parę razy u brata za niańkę już robiłem… ;-) Normalnie, jakby jakimś niewidzialnym kabelkiem były połączone!

• 
• A wiecie, co mnie w Lence zadziwia najbardziej? To, że wciąż pamięta Madzię - choć wpada na Deszczową tylko raz na kilka miesięcy. Lenka zawsze na jej widok się uśmiecha. Zupełnie, jakby wiedziała: to jest ciocia Madzia… Najlepsza przyjaciółka mamy. No, i nie tylko…

• 
• Moja też ;-) To fota, którą zrobiłem Madzi w dniu, gdy podarowała mi aparat. Nie wiem, kiedy znowu się zobaczymy. Kiedy wpadnie jak tornado - i cały dzień wywróci mi do góry nogami. Ale wiecie, co? Tęsknię za nią. Za jej śmiechem. Za rozmowami przez pół nocy. Ech, jest na co czekać…