Masz w sobie coś z południowca?

Na pewno temperament. Zawsze mnie nosi, mam średnio zaawansowane ADHD. Tak jak Włosi, lubię pewnego rodzaju nonszalancję w ubiorze. Jest taki piękny film „Jedz, módl się i kochaj” z Julią Roberts. Tam jest kapitalnie pokazane, jak Włosi potrafią cieszyć się życiem, jak rozkoszują się każdym kęsem, czy łykiem wina. Bardzo mi odpowiada taki styl.


Jeśli Włochy, to jedzenie. Gotujesz?

To moja druga pasja obok aktorstwa!


Jaka jest specjalność Sambora Czarnoty?

Preferuję kuchnię fusion. Łączę różne smaki, uprawiam improwizację kontrolowaną. Czasami przeglądam książki kucharskie, coś zapamiętam, zainspiruję się w restauracji. Bardzo lubię wykorzystywać kolendrę, imbir, trawę cytrynową i mleko kokosowe. Przepadam za kuchnią tajską, a moja dziewczyna uwielbia kuchnię włoską, więc nasz jadłospis jest zróżnicowany. Piekę też mięsa i przygotowuję tradycyjne polskie potrawy.


Gdy jesteś w restauracji, pytasz kucharzy o przepisy?

Mam dosyć mocno wyczulone kubki smakowe, więc sam próbuję rozkładać potrawy na czynniki pierwsze. Przyjaźnię się też z Karolem Okrasą - on jest naprawdę niezły.


Gdy gotujesz, wpuszczasz kogoś do kuchni?

W mojej kuchni jestem apodyktyczny, nie znoszę sprzeciwu. Natomiast jeśli jestem u kogoś, doradzam. Spróbuj dodać tego, tamtego. Nie mogę się powstrzymać (śmiech).


Musisz mieć w sobie domieszkę włoskiej krwi!

Nic mi o tym nie wiadomo (śmiech). Dziennikarze pytają mnie często o imię, czy jest węgierskie, czy ukraińskie. Tymczasem okazuje się, że Sambor to imię starosłowiańskie. Tak nazywał się książę pomorski. Sprawdzałem też jego znaczenie. Pochodzi z połączenia słów - sam w borze- i oznacza kogoś samotnie walczącego. 

Rozmawiał: Kuba Zajkowski